Την άποψή μου για τον Τασούλα την ξέρετε, την έγραψα εδώ, στο απάτητο λημέρι μου στη «δημοκρατία». «Λόρδος από στάνη» και δεν αλλάζει. Σηματοδοτεί όμως κάτι και θα το κάνω ψιλά κατωτέρω, αφού τηρήσουμε άπαντες, σε στάση προσοχής, ενός λεπτού σιγή για τις φιλοδοξίες του «απολύτως», του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος θα μπορέσει πλέον να αφοσιωθεί στη συγγραφή του δωδεκάτομου έργου του «Εγώ, το μεγαλείο μου και ο εαυτός μου», με πρόλογο του ιδίου.

Οι τρεις πρώτοι τόμοι είναι αφιερωμένοι στην αξία του λακωνίζειν και της σιωπής. Φευ, δεν θα προσθέσει άλλες δέλτους στην Ιστορία με την προσφορά του στο Έθνος. Θα μείνουν μόνο «οι στρατιωτικοί είσαστε αυτιστικοί», η φαεινή ιδέα του χαρατσιού στους λογαριασμούς του ρεύματος, ατελείωτη φλυαρία με το φρύδι σηκωμένο, κάτι τσαμπουκάδες σε πάνελ και ένας χυμένος καφές που χοροπήδαγε στο τραπέζι. Φινίτο λα μούζικα.

Ο Τασούλας είναι ταμάμ, που λένε οι άσπονδοι φίλοι μας εξ Ανατολών. Ό,τι πρέπει για την περίσταση. Θεσμικός, παραταξιακός, υπάκουος, ψήφισε τον γκεονόμο αλλά το κουστούμι στην ούγια γράφει Αβέρωφ και είναι πιο παραδοσιακός νεοδημοκράτης και από τον καφετζή της Ρηγίλλης. ∆εξιός, αυτός που ζητούσαν οι βουλευτές.

Άλλη μια υποψηφιότητα της Σακελλαροπούλου, που ήταν πολύ γκουρμέ φιλελέφτ ή άλλου πασοκοαριστερού, μέχρι ∆αμανάκη ακούστηκε, με εξαίρεση τον πολύ αξιόλογο Αλέκο Παπαδόπουλο, τον πιο αδικημένο στο Άγος Οτσαλάν, θα δημιουργούσε αντίδραση, τουτέστιν διαρροή ψήφων. Ο Κυριάκος, έχω καταλάβει, δεν του αρέσει να κάνει κάτι επειδή του το είπαν, ούτε να το κάνει με βιασύνη.

Όπως έλεγε ο πατέρας μου «η δουλειά θέλει ρέγουλα» και είναι σωστό. Σιγά σιγά με τον δικό του τρόπο έδωσε ένα παράγγελμα που........

© newsbreak.gr