Ο θάνατος Σημίτη δεν κάμπτει την αλήθεια
Η αλήθεια δεν είναι μεμψιμοιρία. Την οφείλουμε σε ζώντες και νεκρούς. Η αλήθεια δεν προσβάλλει, ακόμη κι αν είναι πολύ δυσάρεστη και είναι πάντοτε καθήκον. Ο Κώστας Σημίτης απεβίωσε πλήρης ημερών. Σύζυγος, πατέρας, παππούς, απώλεια για την οικογένεια και τους φίλους του, όμως η πολιτική Ιστορία του τόπου δεν προσαρμόζεται σε κανένα πένθος. Η «κληρονομιά» του δεν είναι οι φαντασιώσεις των φιλελέφτ και των συνοδοιπόρων τους «δεξιών», που έπαθαν κάτι παράξενο, το οποίο εκφεύγει του δικού μου επιστημονικού πεδίου.
Ο Θεός να τον συγχωρέσει και να τον αναπαύσει, αλλά η πολιτική Ιστορία του τόπου, τα γεγονότα, δεν είναι λάστιχο να το στρίβουμε και να το τεντώνουμε κατά το δοκούν. Η κληρονομιά του δεν είναι μόνο τα έργα, από τα οποία τα περισσότερα αποφασίστηκαν, σχεδιάστηκαν πολύ πριν και ολοκληρώθηκαν επί των ημερών του. ∆εν θα μπω στη συζήτηση του κόστους και της διαφάνειάς τους ή τι έγινε, π.χ., με τα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων, αν τα πληρώσαμε καραβίσια, ορισμένα φαραωνικά, ποια ρημάζουν και ποια όχι. Τα έργα, ειδικά υποδομής, π.χ., δρόμοι, γέφυρες, έμειναν και μας εξυπηρετούν.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, θεωρούμε άθλο τα αυτονόητα, ήτοι την έστω και με καθυστέρηση υλοποίηση ενός μεγάλου έργου ή μιας σημαντικής προμήθειας. Σημειώνω απλά πως τελείωνα το ∆ημοτικό όταν είδα στην τηλεόραση την ανακοίνωση της απόφασης για την κατασκευή του Μετρό από ελληνογαλλική κοινοπραξία επί ΚΚ του Α. Άθλος, για να είμαι δίκαιος προς τον νυν Πρωθυπουργό, είναι η απόφαση και η υλοποίηση της προμήθειας των Rafale, που αυτές τις ημέρες παραλαμβάνουμε το τελευταίο, αξιέπαινοι γι’ αυτό ο Μητσοτάκης και η λοιπή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, τα οποία ούτε αυτά είναι προϊόν δωρεάς. Αλλά έτσι δεν........
© newsbreak.gr
