Meclis ve Ulus, Ankara’nın orta yerinde adeta koyun koyuna yatar. Hani şu sefaletin, kaderine terk edilmişliğin, çaresizliğin sokaklarına ev sahipliği yapan Ulus... Ankara’da bir semtin adı... Meclis’e sadece birkaç kilometre mesafede, bir solukta ulaşabileceğiniz bir yerde...

Ankara’nın iki yüzlülüğünün simgesi gibi öylece durur...

Ulus’ta, yüksek bürokrasinin hemen dibinde, kudretli binaların gölgesinde on yıllardır diz boyu bir sefalet yaşanır, ama kimse görmez... Kimse duymaz...

Ne bakanlar ne vekiller geldi geçti. Onlar hep oradaydı... Başkent’in ironisi budur...

Ankara’yı bilenler bilir. Ulus’taki o oteller, bit pazarı, sobacılar çarşısı hemen hepsi eski TBMM’nin birkaç yüz metre ötesindeki arka sokaklardadır. Çalışma Bakanlığı, hemen orada Ulus’a doğru yürürken karşınıza çıkar. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı da çok uzakta değil, o da Çankaya’yı mesken tutmuş.

Yeni Meclis binasına olan mesafeyi soracak olursanız, o da 5 kilometre kadar ötededir. Yani, o koca bürokrasi ağı, o sefil otellerin, o mezbeleliklerin birkaç kilometre ötesinde bir alanda dizi dizi sıralanır.

Diyeceğim o ki; Meclis’in eli öyle Hakkari’ye, Şırnak’a değil, Ulus’a kadar bile uzanmaz. İki dünya hiç bir zaman araya........

© Nefes