İş dışında da görüştüğüm, çok sevdiğim meslektaşlarımdan biriyle konuştuk... Türkiye’de neden sporcu yetişmediğinin, neden bizde spor kültürü olmadığının en güzel örneklerinden ikisini anlattı. “Güleriz ağlanacak halimize” derler ya...

Birinci fıkra şöyle:

Oğlumun okulunun takımı, İstanbul Şampiyonu oldu. İlçe milli eğitim müdürü, çocuklara verdiği hediyeleri okulun parasıyla aldırdı! Aynı müdür “Okulumuzun bahçesinde beton sahada çalışıyoruz. Yağmurda antrenman yapamıyoruz. Kapalı salon istiyoruz” diyen çocuklara ne yanıt verdi peki?

Buyurun: “Belki de bu şartlarda çalışıyorsunuz diye şampiyon oldunuz. Şartlar düzelse olamayabilirsiniz!”

Beton sahayı bulmuşsunuz konuşuyorsunuz çocuklar, nankörlük etmeyin! Onu da bulamayanlar var.

Bu da ikinci........

© Nefes