Dat mensen lijden aan de kerk, dat er zoiets als kerkpijn bestaat, hoeft niet te verbazen. Er is weinig dat zo diep onder je huid gaat zitten, dan geloof (en ongeloof), en juist daaromtrent raakt ‘de kerk’ vele snaren, ten goede of ten kwade.
Het kan geen kwaad dat goede expliciet op en uit te schrijven, de kerkdiensten waarin je tot rust kwam, bemoedigd werd, het ongeloof van je schouders mocht zingen of meer nog, Gods stralende aangezicht mocht ondervinden. Dit goede is net als met goed nieuws of een begrip als dankbaarheid: het kan zomaar ondersneeuwen bij slecht nieuws, onrust, ellende en aanvechting, dat er in dit leven ook altijd is.
Een ander recept, een ander pilletje tegen kerkpijn, dat me persoonlijk enorm heeft geholpen is het afpellen van betekenissen. De vroegere Kamper hoogleraar Kees de Ruijter hielp mij verder op dit spoor. Pel je een kerkdienst af, dan blijven over: gebed, Schriftlezing, uitleg, medeleven, lofprijzing. Is er een gelovige die daar op tegen is? ..