Bu rüzgar adayı serinletebilir de, yakabilir de. Hangi yöne evrileceği, kelimelerden çok, zihniyetlerin değişip değişmeyeceğine bağlı. Kıbrıs, bir on yılı daha kaçıracak lükse sahip değil.

Yusuf Kanlı

Kıbrıs’ta uzun süredir alışık olmadığımız bir tablo ortaya çıkıyor. Değişim, ilk kez yalnızca söylemde değil; aktörlerde, siyasi dengelerde ve diplomatik reflekslerde de kendini hissettiriyor. Elbette bu tabloyu “çözüm kapıda” şeklinde okumak hem erken hem de yanıltıcı olur. Ancak adada yeni bir rüzgarın estiğini inkâr etmek de mümkün değil. Asıl soru şu: Bu rüzgar serinletici bir değişimin habercisi mi olacak, yoksa yaz sıcaklarının da etkisiyle adayı yakacak yeni bir fırtınaya mı dönüşecek?

Bu rüzgarın kaynağı tek bir gelişme değil. KKTC’de cumhurbaşkanının değişmesi, Kıbrıs Türk siyasetinde belirgin bir dil ve yaklaşım yenilenmesi, ana muhalefette ilk kez bir kadın siyasetçinin, Sıla Usar İncirli’nin parti başkanlığına seçilmesi ve 11 Aralık’ta iki liderin Birleşmiş Milletler temsilcisi gözetiminde sekiz yıl sonra ilk kez bir araya gelmesi, bu havayı birlikte oluşturuyor. Bu gelişmelerin hiçbiri tek başına çözüm anlamına gelmez. Ama birlikte okunduğunda, adanın kuzeyinde siyasi pusulanın farklı bir yöne çevrildiğini gösteriyor.

KKTC’de cumhurbaşkanlığı seçimleriyle ortaya çıkan tabloyu yalnızca bir iktidar değişimi olarak görmek eksik olur. Tufan Erhürman’ın seçilmesi, Kıbrıs Türk toplumunun son yıllarda içine hapsolduğu sert söylemden, sonuç üretmeyen pozisyonlardan ve dışlayıcı siyasetten duyduğu rahatsızlığın açık bir ifadesidir. Bu tercih, “daha yüksek ses” değil, “daha işleyen bir siyaset” arayışıdır. Erhürman’ın yaklaşımı, masaya oturmayı başlı başına bir başarı olarak görmeyen, yöntemi ve hazırlığı merkeze alan bir çizgiye dayanıyor. Bu çizgi, geçmişte defalarca yaşanan hayal kırıklıklarının bir sonucudur.

Bu değişim, ana muhalefette yaşanan dönüşümle de tamamlanıyor. Cumhuriyetçi Türk Partisi’nin başına........

© Muhalif