Sizleri bilmem ama Sayın Mehmet Şimşek Hazine ve Maliye Bakanı olarak atandığında, hele ekonominin artık rasyonel politikalarla yönetileceği mesajı verdiğinde, geleceğe yönelik biraz da olsa umutlanmıştım. Öyle ya, NAS suresinden yola çıkarak, “ekonomide kesinlikle ne yapılmamalı!” başlıklı ekonomi kitabının yazarlarının döneminin sonunun geldiğine, aklın tekrar galebe çalacağına yönelik bir umut ortaya çıkmıştı.
Doğal olarak o günleri anlamaya ve anlatmaya çalışırken, Sayın Şimşek’in bütün iyi niyetine ve gücüne rağmen, “topal ördek” görüntüsüne de işaret etmek zarureti hasıl olmuştu. Ekonomide rasyonellik sadece para politikları ile sınırlı olsaydı, rasyonel bir merkez Bankası yönetimi yetebilirdi. Ancak daha başlangıçta Gaye hanımın yetersizliği algısı ile çizilen görüntü, sanki biraz daha vakit kazanabilmek için günah keçisi yaratma arayışı gibiydi.
Değer verdiğim bütün ekonomistlerin ortak görüşü, “para politikaları yetmez, maliye politikalarının da eş zamanlı olarak devreye sokulması gerekir” doğrultusundaydı. Biraz daha ileri gidildiğinde ise, sihirli ve gerçekleştirilmesi mevcut koşullarda imkansız gibi gözüken “yapısal reformların” ekonominin bekası için elzem olduğuydu.
Bu bağlamda kaçınılmaz olarak AB’ye tam üye olma arzusunda olan ülkeler için ortaya konan 1993 Kopenhag kriterlerini bir an için olsun hatırladık. Unutanlar için siyasi nitelik gösterenleri bir kez........