Yeni din dilinin çağrısı özel anlamda vahyin yani Kur’ân’ın, evrenin vahyi ile aynı kaynaktan geldiğini tüm insanlığa idrak ettirmekten ve imana yer açmak için varlığın bilgisini/ilmini inkâr etmemekten geçmektedir. İnsanlık dünyasına vahiy aracılığı ile indirilen âyetler[1] olduğu gibi, yaratılış/varlık yoluyla çıkarılan âyetler[2] de vardır. Bu işaret edilen âyetlerin tümü ilâhî hakîkatin delili niteliğindedir. İnsan ise bu âyetlerin rezonans noktasındadır ve hem komplike âyetler topluluğu, hem de biricik âyet okuyucusudur. Evren sonsuz değildir ama sınırlı da değildir. Evrenin bir sonu vardır ama bu son gelinceye kadar genişlemeye devam etmektedir.[3] Bunun anlamı; oluşun yani âyetlerin de devam ettiği gerçeğidir.

Kur’ân’a göre insanın önüne, okunmak üzere konan üç temel kitap vardır. Evren kitabı, vahiy kitabı/Kur’ân ve insanın bizzat kendisi. Vahiy kitabı, yani genel anlamda bütün peygamberlere gelmiş bulunan vahiy, özel anlamda da Kur’ân, diğer iki kitabın gereğince okunup değerlendirilmesini kolaylaştıran bir ışıktır. Bunun içindir ki vahyin hatta Kur’ân’ın bir adı da “Nûr”dur.[4] Kur’ân’a göre “Allah göklerin ve yerin nûrudur”[5] Demek ki, evren ve insan adlı kitapların gerektiği şekilde okunabilmesi için, bizzat Allah, vahiy kitabı aracılığıyla insana yardımcı olmaktadır. Kur’ân, andığımız bu üç kitabın, belirli parçalarını “âyet” olarak anmaktadır. Kur’ân bir âyetler topluluğu olduğu gibi evren ve insan da âyetler topluluğudur. O halde, ne vahiy kitabı insan ve eşyaya ait ilimler olmadan çözülebilir ne de eşya ve insan vahiy kitabı olmadan hakkıyla anlaşılabilir.

Kur’ân terminolojisinin en önemli kavramlarından biri olan âyet, Arap dilinde “işaret, iz, belirti, delil” anlamlarına........

© Mir'at Haber