TÜRKİYE’DE İNANÇSIZLIĞIN YÜKSELİŞİ: TARİSEL VE TOPLUMSAL DİNAMİKLER

Tarih boyunca çeşitli inanç sistemleri varlık göstermiş olsa da, inançsızlık (Ateizm, Deizm, Agnostizm) daha ziyade kitlesel bir hareketten ziyade bireysel düzeyde tezahür etmiştir. Bununla birlikte, inançsızlığın toplumsal zeminde yaygınlaşmasının ardındaki sebepler, tarihsel ve kültürel bağlama göre farklılık arz etmektedir. Nitekim, modern Batı toplumlarındaki, Asya’daki ve Türkiye’deki inançsızlık olgularının ortaya çıkış şartları ve nedenleri aynı değildir.

Küresel ölçekte sekülerizmin bir yaşam tarzı olarak benimsenmesi ve belirli güç odaklarınca desteklenmesi, inançsızlığın artışında etkili olmuştur. Eğitim sistemlerindeki seküler müfredatlar ve hukuki düzenlemelerin seküler bir çerçeveye oturtulması, pek çok ülkede inançsızlığın kurumsal destek bulmasına zemin hazırlamıştır.

Türkiye özelinde ise, sosyolog, teolog ve psikolog gibi alanında uzman birçok aydın, yaptıkları değerlendirmelerde ve ürettikleri literatürde Batı merkezli kuram ve metodolojilere başvurmaktadır. Oysaki her toplumun kendine özgü sosyolojik dinamikleri ve yapısal özellikleri bulunmaktadır. Bu bağlamda, “Türkiye’de son yıllarda inançsızlığın (Ateizm, Deizm, Agnostizm) neden arttığı” sorusu, giderek daha fazla sorulur hale gelmiştir. Bu sorunun cevabı, Batı’daki nedenlerle kesişen noktalar barındırmakla birlikte, Türkiye’ye has sosyo-tarihsel sebepleri de içermektedir.

Türkiye’de Deizmin yaygınlaşmasının arka planında, kimi azınlık inanç gruplarının geleneksel yapısı yer almaktadır. Yazılı bir dini metne dayanmayan bu kültürel inanç formları, öncelikle sosyalist düşüncenin bu çevrelerde hızla karşılık bulmasına, ardından da sosyalizmin bir nevi geçiş evresi olarak Deizmin benimsenmesine elverişli bir zemin........

© Mir'at Haber