Gördüğüm, gezdiğim yerlerde köyler terk edilmiş.

Okulların kapısına kilit vurulmuş, öğrenci olmadığı için.

Avlular, eyvanlar, bağlar, bahçeler boşalmış çocuk neşesinden.

Evler gece karanlık,

Işıksız köyler,

Hayalet beldeler,

Gece yanlarından geçerken korkuyorsunuz,

Mezarlık kadar ıssız köyler.

Viran ve harap olmayan çok zengin köylerde de aynı sessizlik.

Hafta sonunu Kartepe’nin bir köyünde geçirdim.

Kuzenim ve eşi, yaşlı kayınvalidesinin kaldığı ev ve 2-3 evde ışık vardı.

Civardaki haneler karanlığa gömülmüştü.

Yazın şen şatır kalabalık köyde, kışın 4 hane kalmakta imiş.

Biri imamın ailesi, diğeri kuzenim ve iki hane daha.

Etrafta devasa ebatta, lüks villalar büyük bir açgözlülükle yapıldığından pahalı malzeme kullanılmış.

Bu yazlık olgusunu da yanlış anlamakta bizim millet.

Havanın asıl en temiz olduğu kışın, ulu dağların tepesindeki bu güzel köyü bırakıp şehir merkezinin curcunasına, beton apartmanlara, egzoz gazına, trafiğe, gürültüye........

© Milli Gazete