İnsan olarak birinci ve en önemli vazifemiz, iyiliği emretmek ve kötülüğü nehyetmektir. Çünkü “İnsanlar kötülük karşısında tarafsız kalma hakkına sahip değillerdir.” (Maday) “İyi insan olmak için kimseye kötülük yapmamak yetmez, (insan) iyilik etmesini de bilmelidir. (François F.) Kötülüklerden uzak durmak, erdemli kişilerin işidir. Bunun için atalarımız;

İyiliğe iyilik her kişinin kârı,

Kötülüğe iyilik er kişinin kârı

demişlerdir.

İnsanın iyilik yapması, insan olmanın gereğidir. Bu sebeple insanlar birbirinin zararına sebebiyet vermekten uzak durmalıdır. Toplumu zarardide eden kişilerin tavrına, karşı tavır koymak ise aslolandır. Vatana, millete zarar veren her türlü davranışlara elbirliği ile karşı tavır koymak, asli görevimizdir.

Malum vatan, ekmek yediğin, su içtiğin, nefes aldığın sofradır. Bu sofrada, ne sebeple olursa olsun, bebek katiline önder diyenlerin, onlarla pazarlık edenlerin elbette ki yeri yoktur. Bu gibilere asla boyun eğilmez. Çünkü: “Onlardan hiçbir günahkâra yahut hiçbir nanköre boyun eğme.” (İnsan/24) buyrulmaktadır. Allah’a, millete itaat etmeyene asla itaat edilmez. Onlar için af bile düşünülemez.

Bu gibiler, milleti bu hale getirinceye kadar, ellerinden geleni yapmaktan geri durmadılar. Katliamlar yaptılar, yangınlar çıkarttılar, toplu ölümlere sebebiyet verdiler. Eğer bunlara: “…itaat ederseniz, sizi ökçeniz üzerinde gerisin geri küfre çevirirler.” (Âl-i İmrân/149) buyrulmakta ve dikkat çekilmektedir.

Yani namertle yola çıkılmaz, yılana, akrebe güvenilmez, nerede, ne zaman sokacağı belli olmaz. Özetle topluma ihaneti belli olanlarla yola çıkılmaz. Yani saygı, ancak edebi olana yapılır. Malum, taşıma su ile değirmen dönmez.

“İnsanların çoğu sevgiden değil, korkudan itaat eder” (Aristo) Şükürler olsun ki milletimiz korkak değil, cesurdur, hiçbir sebeple........

© Milli Gazete