Allah buyuruyor ki; “Biz insanı çamurdan (süzülmüş bir özden) yarattık. Sonra da onu nutfe halinde sağlam bir yere yerleştirdik. Sonra (o) nutfeyi bir kan pıhtısı haline getirdik, derken o kan pıhtısını bir çiğnemlik et yaptık, bir çiğnemlik etten kemikler yarattık, kemiklere de et giydirdik…” (Mü’minûn/12-14, Hicr/26) ve ayrıca; “Biz insanı en güzel biçimde yarattık.” (Tîn/4)

Yani insanın teşkilinde, takviminde, düzenlemesinde bir eksiklik bırakılmadığı için, onu eşref-i mahlûkat yaptı. Buna rağmen insanların hali için: “Allah insanı bir damla sudan (meniden) yarattı (durum) böyle iken o nasıl da apaçık bir hasım kesilmiştir.” (Nahl/4), “Gerçekten insan Rabbine karşı çok nankördür. Doğrusu kendisi de hakkıyla şahittir.” (Âdiyât/6), “Gerçekten insan hırsına düşkün olarak yaratılmıştır. Başına bir felaket gelince feryadı basar. Kendisine bir hayır dokununca da çok cimridir” (Meâric/19-21) buyrulmaktadır.

Hz. Ömer de buyuruyor ki: “Bir insan hakkında tam bir fikir edinmek için, onu hem felaketli zamanında, hem rahat olduğu zamanda görmek lazımdır.” Hz. Hasan da yaptığı tasnifte insanları üçe ayırmaktadır: “Tam adam, yarım adam, sıfır adam.” Behlûl Dânâ’nın da, “Taş kafa, boş kafa, hoş kafa” diye ayırdığını görüyoruz.

Hemen belirtelim ki, insanlar üç kategoriye ayrılır: bilgi sever, ün sever, para sever. Çünkü insanla insan arasında dağlar kadar fark vardır. Denir ki:

Adam vardır, adamların nakşıdır,

Adam vardır, hayvan ondan yahşidir.

İnsanlar cins cinstir, günümüzde çoğu da necistir. Bu husus, yaşadığı halden belli olmaktadır. Manen çoraklaşmış insanların hali pür melali malumdur. Unutmamak gerekir ki, insanoğlu çiğ süt emmiştir. Onun için adam demekle adam olunmaz. Maalesef günümüzde adam diye gördüklerimiz, adamdan........

© Milli Gazete