Ortadoğu Müslüman halkların öteden beri yaşayageldikleri temel gaileleri yönetim, özel olarak da iktidar sorunu olmuştur. İktidar sorununu, sahip oldukları inanç ilkeleri bağlamında ele almak yerine, inanç ilkelerinin reddettiği tarihten önceki geleneksel yapı ve uygulamalarda aramışlardır. Böylece eşitsizlikçi, soy ve zümre imtiyazına dayalı otoriter ya da totaliter, hesap vermeyen sorumsuz bir iktidar ve yönetim anlayışına kendilerini adeta mahkûm etmişlerdir. Bu anlayışta iktidar tekelleşmesinin kaçınılmazlığını, bunun ise, yine kaçınılmaz olarak temel insan hak ve özgürlüklerini yok edeceğini ve zulmün olağanlaşacağını dikkate almayarak, fitneyi önleyip birliği sağlayacağı umut edilmiştir. Onun için bir takım eksiklikler, yanlışlar, sapkınlıklar, gayrı meşruluklar tasvip edilmese de “ehven-i şer” gibi nitelendirmelerle savuşturulmak istenmiştir. Sözgelimi zalime itaat mi, direnme mi, tarzında ortaya çıkan seçeneğe, kendi bağlamında cevap verme yerine, “fitne çıkarma” gibi bütünüyle farklı bağlamlar üzerinde tartışmalara girişilmiştir. Fakat sonuçta, engellemek istediği, özenle sakınmaya çalıştığı “fitne” daha ağır ve daha geniş boyutla ortaya çıkmıştır.

Öte yandan Ortadoğu Müslüman halkları, anlaşılmaz bir tutumla kendi sorunlarını, kendi imkân ve gücü oranında ele alıp çözümleme yerine, muhayyel bir boyutta algılama yoluna........

© Milli Gazete