Tenkit etmek ya da etmemek, tüm mesele bu… Çok basit, çok kısa, çok net bir yazı olacak inşallah. Bu yazımızda bir yandan canımızı çok sıkan, öte yandan her geçen gün daha da trajikomik bir hal alan eleştiri kültürümüzden dert yanacağız biraz… Hem çıldırmış gibi her şeyi eleştirme sapkınlığının hem de hiçbir şeyi eleştiremeyen omurgasız canlıların üzerinde duracağız Allah’ın izniyle.

Çok basit bir örnek ile başlamak istiyorum müsaadenizle… “72 saatte Tel Aviv’e gireriz Allah’ın izniyle” başlıklı ironik bir yazı yazdım Nisan ayında... Başlığı da tam trollerin ağzıyla attık ki, okura ters psikoloji ile sorunu anlatabilelim diye… Normalde yazı tamamen imani, itikadi zafiyetimiz ile alakalı… İbadet eksikliğimiz ile alakalı… Korkaklığımız ile alakalı… Bu kadar ahlaksız bir topluma Allah niye yardım etsin sorusunu sorarken, Allah dilerse her şeyin mümkün olabileceği mesajını vermeye çalışmışız acizane… Tel Aviv’e girme filan yok yani…

Sonra ne mi oldu? Yazının Facebook paylaşımının altına 56 yorum gelmiş. Büyük çoğunluğu linçlemiş. Nah gireriz… Bunlar ne içiyor… Yok ticari gemiler… Yok bırakın bu hamaseti yazanlar… Falan filan… Hasılı benim en çok beğendiğim yorum şu oldu. “Kimse yazıyı okumamış anlaşılan…” Allah senden razı olsun Yaşar hocam. Tanımıyorum ama son noktayı o koymuş oldu. Doğru olan tespit buydu. Hem çok üzüldüm. Hem çok güldüm bu olay karşısında…

Eleştirerek var olmaya çalışmak… Hükümeti eleştirmek… Muhalefeti eleştirmek… Ekonomiyi eleştirmek… Eğitim sistemini eleştirmek… Cami imamını eleştirmek… Zincir marketi eleştirmek… Mahalle bakkalını eleştirmek… Amiri eleştirmek… Memuru eleştirmek… Eşi eleştirmek… Evladı eleştirmek… Cümle akrabayı eleştirmek… Bozuk yolu eleştirmek… Fenerbahçe’yi eleştirmek… Dizi karakterlerini eleştirmek… Seveni eleştirmek… Sevileni eleştirmek… Havayı eleştirmek… Suyu eleştirmek… Ne kadar tehlikeli bir........

© Milli Gazete