Kur’an-ı Kerim’deki tekrarların pek çok hikmeti vardır. Ulemâ, müfessirîn, asfiya bunlar hakkında çok geniş açıklamalarda bulunmuşlardır. Bu tekrarlardan bazılarını hatırlayalım:
“Vemallahu bigâfilîn ‘amme ta’melûne” (Allah yapmakta olduklarınızdan asla gâfil değildir.) (Bakara / 74, 85, 140, 144) (Bu âyet-i kerimede ‘ya’lemûna’ şeklinde geçmektedir ki meâli şöyledir: “Allah onların yapmakta olduklarından habersiz değildir.”), (149; Âl-i İmran / 99; Neml / 93)
“Vallahu Basîrun bi’l ‘ibâd” (Allah kullarını çok iyi görür) (Âl-i İmran / 15, 20)
“E İlâhün ma’allahi” (Allah’la beraber başka bir ilah mı var!) (Neml / 60, 61, 62, 63, 64)
“Febieyyi elâiRebbiküma tükezzibâni” (Öyleyken Rabbinizin nimetlerinden hangisini yalanlıyorsunuz?) (Rahman Suresi / 13, 16, 18, 21, 23, 25, 28, 30, 32, 34, 36, 38, 40, 42, 45, 47, 49, 51, 53, 55, 57, 59, 61, 63, 65, 67, 69, 71, 73, 75, 77)
“Veylün yevmeizin li’l mükezzibîne” (O gün (Peygamber’i ve âhireti) yalanlayanların vay haline!) (Mürselât / 15, 19, 24, 27, 34, 37, 40, 45, 47, 49)
Kur’an-ı Kerim’deki bu tekrarlara itiraz eden zındıklara, müskit cevap veren âlimlerden biri de Bediüzzaman’dır. Konu ile ilgili yazdığı bölümde şöyle demektedir:
“Bundan on iki sene evvel işittim ki, en dehşetli ve muannid bir zındık, Kur’ân’a karşı sû-i kastını, tercümesiyle yapmaya başlamış. Ve demiş ki: ‘Kur’ân tercüme edilsin, tâ ne mal olduğu bilinsin.’ Yani, lüzumsuz tekrâratı herkes görsün ve tercümesi onun yerine okunsun diye dehşetli bir plan çevirmiş.” (Şuâlar, 11. Şuâ, s. 227)
Pek........