Mehmet Akif Ersoy’un mektuplarında “Evlâdım, İki Gözüm Mâhir’im” dediği Mahir İz hocayı en önemli kılan özellik mazi ile istikbal arasında bir köprü mesabesinde olmasıdır. Bu özellik onun şahsiyetini ve hatıratını daha da önemli kılıyor. Bu gözle hatıratına tekrar baktığınız zaman zaman birçok önemli isimle münasebetleri olmuş Mahir hocanın. Bunların arasında en dikkat çekeni Mehmet Akif Ersoy’la olan münasebeti olsa gerek. Bu münasebetin bir gereği olarak samimi mektuplaşmaları devam ederken Mehmet Akif Ersoy, Mahir İz hocaya Hilvan’da çektirip bir fotoğraf gönderir. Arkasında “Mahir Bey Oğlumuza” ithafıyla: “Dış yüzüm böyle ağardıkça ağarmakta, fakat/Sormayın iç yüzümün rengini: Yüzler karası!/Beni kendimden utandırdı, hakikat, şimdi/Bana hiç benzemeyen suretimin manzarası” kıtası yer alır.

Mahir hocanın ifadelerinden anlaşıldığı üzere Mehmet Akif’le oldukça teşrik-i mesaisi olmuş. Her Salı mutat olarak bir araya gelip Muhammed İkbal’in Peyâm-ı Meşrik kitabını birlikte mütalaa ederler. Usul olarak; kitabı Mahir İz okur, Mehmet Akif ise takip eder. Bu derslerden olsa gerek Mahir İz, Mehmet Akif için “aziz hocam” demekten geri durmaz.

Mutat olarak yaptıkları bu........

© Milli Gazete