Lider seviyesinde suikastlerin bizatihi kendisi sembolik anlam taşır. Bununla birlikte suikast için seçilen gün, yer ve zaman da önem arz eder. Zira failler bu suikast aracılığıyla belirli bir kişiye, gruba ya da topluluğa mesaj vermiş olurlar. Böylece suikast bir son olarak değil, başka hedeflerin başlangıcı olarak tasarlanmış olur.
İsmail Heniye’nin Tahran’da şehit edilmesi bu yönüyle ele alınması gereken bir niteliğe sahip görünmektedir. Heniye’nin şehadeti Rantisi’nin, Şeyh Ahmet Yasin’in ve daha nice Filistinli mücahidin şehadetinden farklı olarak iki ayrı yöne sahiptir.
İlk olarak; daha önceki liderler Filistin’de yani kendi evinde şehit edilirken sürgünde mücadelesini yürüten İsmail Heniye ise 7 Ekim’den bu yana yürütülen mücadele ile doğru orantılı bir zeminde şehit edilmiştir.
Dolayısıyla Heniye; Lübnan, Yemen, Irak ve Suriye’nin askeri-savunma desteğiyle çerçevelediği Aksa Tufanı bağlamında belki evinde değil ama yine cephede şehit edilmiştir. Diğer bir ifadeyle suikast; cephenin genişlediğinin sembolü olarak tarihe geçmiştir.
İkinci olarak da Aksa Tufanı başlangıcından beri Türkiye, Katar ve İran hattında mekik dokuyan Heniye’ye yönelik suikastın Türkiye ya da Katar yerine İran’ın başkentinde gerçekleşmesi esasında İran’a yönelik işgal planlarının somutlaşmaya başladığının işareti olarak........