Hemen her dönemde kuşaklar arasında çatışmalar olur. Belli yaş grubunda bulunanlar bir alt gruptakilerden yakınırlar. Geçmiş özlemi baskın olur. Davranış, yaşayış, ahlâkî tutumlar genelde söz konusu olur.
Her insan yaşadığı dönemin koşullarında hayata başlar. Belli bir süre sonra sonrakiler hayata dâhil olur. Birbiriyle kaynaşmada zorluklar yaşanır. Bu çatışmalar kimi zaman aile yıkımlarına, dağılmalarına neden olur. Çocuğun aile içinde aldığı terbiye, ruh veya kültür insanda bir öz olarak durur. Dağılma ve çatışmalar olsa bile bir süre sonra bir orta yol bulunur ya da bulunmaz. Bu sürgit insanın doğasında var olan bir durum.
Geçmiş zamanlara bakarsak bu çatışmalar var olagelmiştir. Peygamberler Allah’ın elçileridirler. Onlar insanlara yol göstermek üzere görevlidirler. Hakikate dâhil olmaları için çabalarlar. Öyle ki çocukları bile babalarının yolunda gitmeyenler olmuştur. Tufan zamanı Hazreti Nuh, oğlunu kurtuluşu için gemisine aldıramıyor. Babalarına isyan hâlinde olanları az değildir. Hazreti Yakub’un çocuklarından isyan hâlinde olanlar az değildir. Yusuf Peygamber ile ağabey veya kardeşlerinin tutumu da insan doğasında var olan bir durumdur.
Bugünü dün ile karşılaştırmak bir bakıma doğru olmayabilir.........