Doğarken ağladığına kanmayın insanın. Nice zorluklardan geçerek geldi dünyaya. Herkes umutlu ve mutlu olarak doğar aslında. Bir kurtuluş reçetesi, bir diriliş muştusu olarak görür doğumu. Her doğum sancılı olsa da sonu kurtuluştur bulunduğun halden. Biz ise doğumun sancısından şikâyet ede ede mutsuz olmayı öğrendik bu çağda.

Sevgi uzak diyarların hayali olarak kabul ediliyor bugün. O kadar da uzak değil sevgi aslında. Sevginin ne kadar saf, temiz ve berrak olduğunu ilkin annesinden öğrendi insan. Annesine sırtını döndüğü gün ötelerde arar oldu sevgiyi. Arkasında bıraktığını yeniden bulmak için, arkasına dönmek yerine bütün dünyayı dolaşıyor insan bugün. Ne kadar dolaşırsa dolaşsın bulmak ne mümkün yanı başındaki!

Şimdi bu kadar zalim olduğuna aldanmayın insanın. En masum hal üzere öğrendi bu hayatı insan. Çocukluğuna indiğiniz zaman herkes en saf halinde yaşıyordu orada. Kimse zalim olarak gönderilmedi buraya. Yanındaki sevgiyi kaybedince zalim olmayı seçti insan. Her ne olduysa işte o zaman oldu ve insan yaşayarak gördü ve........

© Milat