Bizim Hikayemiz

Hayal ettiğimiz hiçbir şey gerçekleşmedi. Yola çıkarken varmayı umduğumuz yere hiç ulaşmadık. Bizim, ailemizin, memleketimizin, dünyanın bu bataklıktan, bu çirkeflikten çıkarak harika olmasa da makul bir bahçeye dönüştürülebileceği o umut aşamasına hiçbir zaman varamadık. Çocukluğumuzun dünyasını süsleyen o benzersiz ütopya, o vardığımızda herkesin kurtulacağı yer hep gökte, göğün bir yerinde beyaz bir bulut olarak kaldı. Böyle bir yer var mı, yanından geçtik mi, onu da bilmiyorum. Yaklaştık, işte tam şura, şu köşeyi dönünce varacağız duygusunu yaşamışızdır belki ama o duygu hiçbir zaman aklımızla buluşmadı, elimizi sıkmadı, bize sarılmadı… Umudun çocukları hayal kırıklığının kurbanlarına dönüştü, bir nesil böylece imha oldu, imha olundu ve şimdi, şu anda, bu yazı yazılırken kimi uzakta, başkentin dışında, pişmanlığının hapishanesinde kendi bahçesindeki domatesleri topluyor, kimi olabildiğince duyarsız, bütün enerjisini yitirmiş, oflar puflar arasında gazetesini okuyor, kimi bir zamanlar kıvılcımlar saçarak gittiği iş yerine ayağını yere sürterek, dalgın adımlarla gidiyor, kimi yumruğunu sıkarak zamana küfrede ede bir dağı tırmanıyor, bir tepeden aşağı melankoli dağıtıyor, kimi de artık bir daha gelmeyecek olanın, geride kalmış değil, ileride olan da değil, belki de hiç olmamış olanın peşinde koşmuş varoluşuna histerik kahkahalar gönderiyor, yapılabileceği halde yıkılan bir dünyanın seyirci olmanın ötesine geçememenin hıncını duvarları yumruklayarak çıkarmaya çalışıyor. Dünya siyasetiyle uğraşmayı bırakıp kendilerini martıları yazmaya adayan da var, dünyayı kurtarmaya çalışırken kaybettiği benliğini hala arayan, bulamayan, bulamayacak olan da...

Olmadı. Olmadı be. Güzel çocuklar kazanamadı, biz kazanamadık. Daha orada, mahalleye çıktığımız, toplumla buluştuğumuz o ilk sahnede, çocukluğumuzun koşu yarışında “arkadaşımı geçersem belki üzülür” diye bitime yakın onun kazanması için yavaşlayanlar kaybetti, biz kaybettik. Misket oynarken bu sonuncuyu da kazanırsam kazandıklarımın hepsini tekrar ona vereceğim ve o mutlu olacak, onun mutluluğu beni de mutlu edecek diyenler kaybetti,........

© Milat