İnsanın bu dünyadaki asli görevi, sahici şekilde yaşamaktır. Sahici bir şekilde yaşamak için sahci anlamda ben olmak lazımdır. Kendi farkında olmadan ve varlığını sahte maskelerle karartanlar, ben olmayı başaramayacakları gibi gerçek bir hayatı da yaşayamazlar. Hayat, hep insanın kendisinin farkında olması için yürümesi gereken bir maceradır.Kendisinin farkında olmak yerine hep dışarıda ve başkalarının hayatlarında ne olup bittiğiyle hayatını israf edenler, aslında kendilerini tüketmekte ve benliklerini yok etmektedirler. Yaşamak ve ben olmak için, makine olmamak lazımdır. Hayatını otomatiğe bağlayanlar, aslında kendilerini ben olmaktan çıkarmakta sahte bir hayatı yaşamaya kendilerini mahkum etmektedirler. Hayatı bir makina olarak yaşamak, kişinin duygularını, düşüncelerini, davranışlarını mekanikleştirmesi ve bilinçsizleştirmesidir. Hayatın ve benliğin mekanizasyonu ve otomasyonu, kişinin yapay bir varlığa dönüşmesi ve rutin denilen tekrardan ve taklitten oluşan sıkışıklığa, sıkılığa ve sıkkınlığa köle olmasıdır. Rutinin, mekanikliğin ve otomasyonun sıkışıklığına, sıkkınlığına ve sıkıcılığına karşı kişinin temel görevi, hayatın ve benliğin farkında olmak ve kendini gerçekleştirmek için sürekli sıradışı duygular, düşünceler ve davranışları tecrübe etmek için çabalamaya ihtiyacı vardır.
İnsan, ancak akılla, bilinçle, düşünceyle kendisinin farkında olabilir. Sürekli olarak kendisinin ve doğanın farkında........