Saygın olmak saymakla başlar. Güçlü bir edep duygusu ile gönül donanır, kâmil insan ruhu her yerde belli eder kendini.
Saygının olmadığı yerde sevgi gelişemeyeceği gibi hiçbir şekilde kök salamaz. Saygı bir toplumda olması gereken en elzem değerdir. Onun olmadığı yerde birçok değer de yitik sayılır.
Mutluluk huzur bereket çekilir.
Saygının yerini korkuya dayalı itaat almışsa, bir boşluk anında zincirden boşanan kişilerin isyankâr tavırlarına yenik düşülebilir, zarar ziyan paslaşması vuku bulabilir.
Aile içinde tüm ihtiyaçlar karşılansa bile saygıdan yoksunluk orayı çöle çevirir. Tatlısı acı olur, varlık yokluk ve zulüm olur.
Aile içinde haklara saygı ise, rollerin yerinde zamanında kullanılmasına imkân sağlar, toplumsal gelişmişliğe temel olur.
Aile; oluşan bu saygıyla devamlılığını korur. Bu haslet içselleştikçe anne baba emektar bilinir, evlat ise emanet…
Okulda öğretmenini; büyüğü ve öğreten bilen bir talebe, bir harf için 40 yıl köle olmayı da bilir.
Yaşlısını, evinin bereketi, değeri gören bir insan; toplumdaki tüm yaşlılara saygı duyar.
Karıncayı incitmeyen, fidan diken, yere çöp........