İslâm’ın temeli imandır. İmanın kelime anlamı, herhangi bir şeyi doğru kabul edip tasdik etmektir. Dinî manası ise şöyledir; halkın avam tabakasının dahi Hazret-i Muhammed’in dininden olduğunu bilecek kadar meşhur olan hükümlerin tamamını kalben tasdik etmek yani bunların doğru olduğunu kabul etmektir. Allahü Teâlâ’nın bir olduğu, insanların öldükten sonra tekrar diriltilecekleri, namazın farz olduğu, içkinin, fâizin ve zinanın haram olduğu hükümleri gibi. Bu ve benzeri hükümlere inanmayan kimse mümin değildir.
İman, büyük bir lütuftur. Allah, onu dilediğine nasip eder. Ancak bu nasiplenmede, kulun hiçbir rolünün olmadığı da söylenemez. Zira insan, önce imana talip olur. Bu istek üzerine Cenab-ı Hak da ona iman ve hidayeti nasip eder. Bunun içindir ki İslâm âlimleri imanı, “Cenâb-ı Hakk’ın, istediği kulunun kalbine, o kulun cüz’î irade ve ihtiyarını sarfetmesinden sonra koymuş olduğu bir nurdur,” diye tarif etmişlerdir.
İnsan, beden ve ruhtan oluşan bir varlıktır. Yeme, içme, nefes alıp verme gibi işler bedenimizle; inanmak, sevinmek ve mutlu olmak gibi olgular da ruhumuzla ilgilidir. İnsanı diğer yaratıklardan ayıran başlıca özellik budur. İnsanın ruh yapısının en belirgin özelliği ise, imandır yani inanmaktır. Yeryüzünde; en eski zamanlardan günümüze kadar inanma ihtiyacı duymamış bir topluluk yoktur.
İnanç, maddî hayatımızla da ilgilidir. İnançlı insan, zorluklara ve........