“İslâm”, temel anlamı barış olan “silm” kökünden türetilmiş çok özel bir terimdir. Bu terim; dünya ve âhirette sulh ve selamete yani barış ve esenliğe kavuşmak gayesiyle Allahü Teâlâya teslim olmak ve O’nun yüce emrine kayıtsız ve şartsız olarak boyun eğmek, mânâsına gelir. Böyle bir akîde ve inanca sahip olan bahtiyar kişiye de “müslim” (müslüman) denir. Müslüman körü körüne değil, saf hakikati temsil ettiği için; kayıtsız ve şartsız olarak Allahü Teâlânın yüce emrine teslim oluyor. Çünkü bâtıl olan birşeye teslim olmak, kötüdür ve isyanın ta kendisidir.
İslâm dini, Allahü Teâlânın; son peygamberi Hazret-i Muhammed sallallahü aleyhi ve sellem vasıtasıyla bütün insanlığa gönderdiği en son ve en mükemmel dindir. İslam, bütün semavî dinlerin ortak adıdır. İslâm, evvela ilk peygamber olan babamız Âdem aleyhisselama gönderilmiştir. Zamanın ilerlemesiyle, insanoğlu İslâm dininden saptıkça, Cenâb-ı Hak, onlara yeni peygamberler ve en son olarak da Muhammed aleyhisselamı göndermiştir. İnsanlığın son dini, Hazret-i Muhammed’in tebliğ ettiği İslâm dinidir.
Kuran-ı kerimde İslâm kelimesi sekiz yerde geçmektedir. Birçok âyet-i kerimede de aynı kökten fiil ve isimler yer almaktadır. İslâmın, fiil hâlinde geçtiği âyet-i kerimelerde ifade ettiği bazı mânâlara şu örnekleri verebiliriz:
a) Allahü Teâlâya yönelmek: “Bilâkis, kim güzel niyet ve davranış sahibi........© Milat