Kasım ayı geldi; cüzdanların katledildiği, vicdanların indirime girdiği ay. Parlak ekranlar, göz alıcı yüzdeler ve parmaklarımızı hipnotize eden o büyülü ay bu. Tüketimin bu en gürültülü karnavalında sahnenin ışıkları sonuna kadar açılmış durumda. Vitrinler bağırıyor, bize ihtiyacımız olanı fısıldarken aslında hepimiz aynı oyunun figüranlarıyız. Zaten evimizde duran elektrik süpürgesinin bir sonraki modelini devir diye sunuyorlar; çocuklara verilen gereksiz oyun konsolları kaçırılmayacak fırsat diye paketleniyor. Her şey, özenle kurulmuş bir dekorun önünde oynanan bir aldanış sahnesine dönüşüyor.

Ama bu büyük sahnede bir ses hep kısık kalıyor: Gerçekten zorunlu ihtiyaçları olanların sesi. Sadece öğrencinin değil; ay sonunu getirmeye çalışan emeklinin, siftahını borca........

© Milat