Vicdan, insanın duracağı yeri, alacağı kararı ve göstereceği tepkiyi belirleyen içsel bir pusula... Bizler bu kavramı, 16 Mart 2003 tarihinde, evinden 10bin km uzakta olan Gazze’nin Refah bölgesinde işgalci İsrail’e ait bir buldozerin altında kalarak can veren RachelCorrie ile hatırlamıştık.Bir Filistinlinin evinin yıkılmasına engel olmak için işgalci İsrail güvenlik birimlerine ait bir buldozerin önünde dimdik dururken kasten ezilerek can veren RachelCorrie, vicdan kavramınınadetayakın döneme ait öğretmeni olmuştu.

Aslında Rachel o öğretmenlerden sadece biriydi. Onun açtığı yolda yürüyen, gönüllüsü olduğu Uluslararası Dayanışma Hareketi ile tanışıp Filistinlilere destek için evinden uzaklaşan başka vicdanlarda olacaktı. Tıpkı Ayşenur Ezgi Eygi gibi vicdanlar…

Ayşenur’un, 1998 yılında Antalya'da başlayan hayatı küçük yaşlardan itibaren ABD’de devam etmiş, 3 Eylül 2024'de gittiği Filistin topraklarında, işgalci İsrail askerlerinin kurşunuyla başından vurularak 6 Eylül’de hayatını kaybetmişti.

Bu tür ölümlerin sarsıcı etkisi, kutsal veya milli bir unvana dönüştürülen “şehitlik” kavramına başvurulmasını peşinden getiriyor. Aslında, genelde “ölmek” şeklinde bilinen ve bu şekilde sınırlandırılan “Şehitlik/Şahitlik” kavramının özünde“olmak” eylemi bulunuyor.Hayatın içinde olmak, fıtri/Rahmani değerlerle barışık olmak, varlığın anlamının peşinde koşarak değer kazanan insan olmak… Yani Ayşenur olmak…

Ayşenur olmak, kaygı duyup, dertlenmek demek… Sürekli bir muhasebe halinde, neler yapabileceğini sorgulamak, haklının, doğrunun, mazlumun safında tavır almak demek… Sorumluluk bilinci içerisinde, vicdanlı, merhametli bir kişiliğe sahip olmak demek…

Ayşenur olmak, görülen, işitilen yanlışlara, haksızlıklara karşı susmamak, başını çevirip gitmemek demek… Yapabilecekken yapılmayanların sancısını hissedip daha fazlasının arayışında bulunmak demek…

Ayşenur olmak, benlikten, bencillikten arınmak, insanlık ailesinin bir ferdi olunduğu bilinciyle diğerleri için de........

© Milat