Kıymetli okurlarım, geçtiğimiz hafta iki günlük ziyaret için İstanbul'daydım. 15 yıllık ara hakikaten bana çok fazla gelmiş. Bunu İstanbul'a giderken fark ettim.


Size özlemimi şöyle tarif edebilirim: Simav'dan İstanbul'a giden otobüsün içinde yüreğim sürekli kanat çırpıyordu. Aynen karnı acıkan Güvercinin yemine ulaşmak için hamle etmesi gibi...


Hatta şu kadarını söyleyeyim: Simav-Sındırgı arasındaki o keskin virajlar, bu kez beni hiç etkilemedi. Bir ara şöyle baktım... Otobüs virajdan dönerken, aşağıya insem, sanki ben ondan daha hızlı gidecektim.


Çünkü mutluluktan ayaklarım yerden........

© Milat