Yeni hikâyemize yine, ‘Selam duâsı’yla başlamak istiyoruz efendim.

‘Aşk olsun. Aşkınız cemâl olsun. Cemâliniz nûr olsun. Nûrunuz ayn olsun.’

Evet, bugün Mesnevinin ikinci hikâyesi olan meşhur ‘Papağan ile Bakkal’ isimli hikâyeye başlıyoruz. Bakalım neler çıkacak karşımıza! Vira Bismillah;

“Bir bakkal vardı. Ve güzel sesli, yeşil renkli, konuşabilen bir tûti kuşunun sâhibiydi.”

Hikâyemizde ‘tûti kuşu’ komik mizaçlı insanları temsil etmektedir. Bilindiği üzere papağanlar taklit özelliği olan kuşlardır. Maymunların nasıl insanları taklit etme yönleri varsa bunlar da öyledir. Tûti kuşunun karşısına bir ayna koyarlar, karşısına geçenler ne söylerse o da onu taklit eder, kişiler de onun bilerek konuştuğunu sanırlar. O ancak kısa birkaç söz söyleyebilir, hepsi bu. Eskiler bu konuyu abartarak; ‘Tûtînâme’ diye kitaplar yazmışlardır. Hakikatte ise insanlar kaderinde kendileri için ne düzenlendiyse dünyâda sâdece onu yaşıyor ve aslında herkes kendi yaşantısının ezel şarkısını söylüyor.

“Tûti dükkanın koruyucusuydu. Alış verişe gelenlere nükteli ve güzel şeyler söylerdi.”

Bakkal sâhibinin kuşu olan tûti, dükkana gelen müşterilere nükteli sözler söyleyerek onları güldürür, dükkan sâhibiyle müşterilerin muhabbetine sebep olurdu.

“Bu tûti birine hitap etse insan gibi konuşurdu. Tûtilere mahsus ötüşünde de üstüne yoktu.”

Tûti, sahasında gâyet mârifetli, sâhibiyle arası iyi bir kuştu. Muhabbet severlerin sözlerini duyar, onlara cevap yetiştirirdi, iyi de taklit yapardı. Bu sebeple zaman zaman dükkanın önü onu seyreden insanlarla dolardı.

“Efendi bir gün evine gitmişti. Tûti........

© Merhaba Haber