Benim için kahve hazırlayacaksın. Haliyle, kahveyi nasıl içtiğimi soruyorsun ilkin; nasıl sevdiğimi... Pek tabii bunu soruyorsun. Doğal olarak, basitçe, öyle. Fakat 'öylesine' değil. Çünkü gerçekten de cevabımı önemsiyorsun o an. Merak ediyorsun. Buna göre hazırlayacaksın kahvemi. Şekerli mi içerim örneğin, sütlü mü severim ya da belki?

Fakat senin bu bana yönelttiğin, sadece basit bir cevabı bekleyen, bir o kadar basit sorunun etkisiyle benim tarafımda olanları ve yaşananları bir bilsen, deli derdin bana! Anlardın bunu ya da. Deli olduğumu. Bilmesen mi o halde? Sorunun karşısında olanları ve yaşananları hiç söylemesem mi sana? Her şeye rağmen, sevebilir miydin beni gerçi? Yine de kahve hazırlar mıydın, örneğin? Fakat, sorma! Öyle anlatasım var ki yine de! Hiç olmadı "uydurdum" der geçerim en kötü. Ne olacak? Kaçış rampalarını mecburen iyi biliriz bizler, zira. Biz böylece, tüm deliler... Kaçmak, adeta refleksif bir melekeye dönüşmüştür bizlerde. Eh, başka türlü nasıl tutunabilirdik ki onca akıllı uslunun arasında, bunca zaman? Bu yüzden, kahveyi nasıl içtiğimi merak eden, dünyanın o en zor sorusunun tarafımda oluşturduğu yankıyı anlatayım, gel de...

O........

© Merhaba Haber