Nuray Mert, bu haftaki “Dertler paylaşınca azalır” başlıklı yazısında “terör örgütüne üye olmak”la itham edildiği davayla ve uğradığı diğer haksızlıklarla ilgili okuyucularla dertleşiyor.

Bugüne kadar sadece düşüncelerimi ifade ettiğim için başıma gelmeyen kalmadı. Hiçbirini kamuoyu ile paylaşmadım. Özellikle, çok önemli bir gündemin kamuoyunu meşgul ettiği şu günlerde bunu yapmak bana daha da zor geliyor. Ancak, artık zaruret haline geldi, beni affedin.

Dün, hakkımda “terör örgütüne üye olmak”la itham edildiğim bir dava açıldığı tebliğini aldım. 2024 Ekim ayı içinde, bu ithamla ifade vermeye çağrılmıştım, avukatlarımla ifade verdik. Sorulan sorulara dosdoğru cevap verdim ve dolayısı ile dava açılma ihtimali olduğunu düşünmedim, ama öyle olmadı. Terör örgütü üyesi olmak çok ağır bir itham ve mukabilinde ağır cezayı gerektiriyor. Nitekim, bu ithamla Ağır Ceza Mahkemesinde yargılanacağım. Şimdiden yurt dışına çıkma yasağı konmuş. Yurt dışına çıkmaya ne niyetim var ne de mevcut ekonomik koşullarda buna yetecek param var. Örgüt üyesi olmadığımı ve olamayacağımı izah etmek gereği duymuyorum. Dahası, isnat edilen “suç”, 2014 tarihli, söz konusu olay benim de aralarında olduğum bir grup kadın gazetecinin Suriye’de Kürtlerin kontrolünde olan bölgede çekilmiş bir fotoğraf. Gizli faaliyet denilen olayın haberi o dönem medyada yer almış, nitekim bizde ifade esnasında bu bilgiyi paylaştık. 2013 yılında başlayan “Barış Süreci”nde ben de pek çok gazeteci gibi, PKK mensupları ile görüşmeler yaptım, bunları kamuoyu ile paylaştım. Nitekim, yine bu gerekçe ile........

© Medyascope