Bir ülke için iktidar ne kadar şans ya da şanssızlıksa muhalefet iktidardan daha fazla şans ya da şanssızlıktır.

İktidar şanstır, çünkü icraatları ile halkın ekonomik bakımdan, kültürel olarak, sosyal açıdan huzur ve güvenini sağlar. Yaşanabilir ortam oluşturur. Dolayısıyla insan(lar)ı mutlu eder.

İktidar şanssızlıktır, çünkü uygulamalarıyla halkı açlığa, ümitsizliğe, sefalete, karamsarlığa mahkum eder. Dolayısıyla insan(lar) huzursuz olur, aradığı güveni bulamaz. Sonuç mutsuzluk.

Muhalefet şanstır, çünkü alternatiftir. İktidarın yararlandığı, beslendiği, kendini yenilemek için ilham aldığı kurumsal bir yapıdır. Bu haliyle sadece iktidar için değil halk içinde güvenilir bir limandır. Her ne kadar iktidar muhalefeti dikkate almasa bile, iktidar muhalefet için temiz bir dil kullanmasa bile…

Muhalefet şanssızlıktır, çünkü halkı yıpranmış, kendisinden uzaklaşmış, dini, ahlaki ve etik değerlerden kopmuş, halkı açlığa ve sefalete mahkum etmiş, adaleti yok etmiş, demokrasiyi araç haline getirmiş, çiftçiyi ezmiş, çalışanı ve emekliyi neredeyse yok etmiş iktidara mecbur bırakır. Dolayısıyla güven tesis edemediği için yerinde saymayı bırakın patinaj yapa yapa çamura batar ki, bu halka yapılan en büyük kötülüktür, ihanettir.

Sözü nereye getireceğimi sanırım tahmin ettiniz.

CHP…!

Neden CHP?

Halk, 23 yıldır ülkeyi iyi yönetemeyen iktidardan çok muhalefeti eleştiriyor.

Daha doğrusu iktidarı acımasızca eleştiriyor ama muhalefeti daha acımasızca, daha şiddetli eleştiriyor.

Bu sorun son zamanlarda yoğunlaşmasına rağmen sadece günümüzün sorunu değil.

Onlarca yıldır süregelen çözümsüz bir problem.

O zaman kısa bir yolculuğa çıkalım mı?

Ellili yılların iktidarı, CHP’yi kısa sürede, hallaç pamuğu gibi attı mı, atmadı mı?

Attı.

Siz istediğiniz kadar ikinci dünya savaşı yıllarıydı, din kullanıldı, Sam Amca etkindi, baskı oluştu, başını alıp giden diktatörlük korku imparatorluğu yarattı filan deyip durun, anlamsız.

Çünkü iktidar olamadınız.

Altmışlı, yetmişli yılların iktidarı, dar alanda........

© Medya Siyaset