İnsanın kendi benliğinin (nafşo) efendisi olması, hem bireysel hem de toplumsal yaşamın sağlığı ve esenliği açısından zorunludur. Bu temel mesele, kadim düşünürlerden günümüze dek süregelmiştir. Platon’un "Nefsinin öğretmeni, vicdanının öğrencisi ol" sözü de bu zorunluluğa işaret eder.

Süryaniceye dayanan ve Arapçadaki nefs/nefis kavramının kökenini oluşturan nafşo, insan varoluşunun katmanlarını açıklar. Süryanicede ܚܰܫ̈ܐ ܢܰܦܫ̈ܳܢܳܝܐ (haşe nafşonoye) ifadesi, tam olarak nefsani tutkular anlamına gelir.

Benliğin Üç Gücü

Literatürde Abulfarac adıyla ünlenen Mor Grigorius Yuhanun Barebroyo (MS 1226-1286), Süryanice eseri Hevath Hekemtho / Bilgelik Kaymağı'nda benliği üçe ayırarak bu katmanları şöyle tanımlar:

Barebroyo’ya göre, insani erdemlerin sayısı da bu güçlere göre şekillenir. Bunlardan biri güçlenince, diğerleri zayıflar; yani benlik içindeki denge, erdemli yaşamın anahtarıdır.

İkilik ve Ruhun Perdelenmesi

Nefs, insanın içindeki ikilikte, genellikle olumsuz anlam taşıyan ego anlamındadır. Bu negatif yönüyle nefis, insanın içindeki günahı ve kötülüğü temsil eder; insanı kötülüğe iter, onu........

© Mardin Life