Gazze’de yaşanan yıkım sadece bugünün değil, gelecek kuşakların da kaderini belirliyor. Bombardımanlarla harap edilen tarım alanları, yavaş yavaş verimliliğini yitiriyor. Yıllar içinde bu toprakların yeniden ürün vermesi zor, bazı yerlerde ise imkânsız hale gelecek. Böylece insanlar açlık, kuraklık ya da verimsizlik gibi “doğal” sebeplerle göçe zorlanıyormuş gibi görünecek. Oysa bu, savaşın bıraktığı en kalıcı iz: bir coğrafyanın kendi halkına yaşanmaz kılınması.

Bir tarla bombalandığında yalnızca üstündeki mahsul yok olmaz. Patlamalar toprağın yapısını yakar, su tutma kapasitesini düşürür, ağır metaller ve kimyasal kalıntılarla zehirler. Sulama kanalları, kuyular ve seralar harap olur; ağaç kökleri sökülür; tarımsal altyapı yıllarca onarılamayacak şekilde tahrip olur. Bu yüzden bir patlamanın etkisi yalnızca bugünü değil, gelecek kuşakları da etkileyecek kadar kalıcıdır.

Bu örnek bize gösteriyor ki, tarımsal yıkım sadece bir “çevre felaketi” değil, doğrudan insan hayatını hedef alan bir yıkımdır.

Bugün Gazze’deki tablo, tarihin bu karanlık sayfasını hatırlatıyor. Tarım altyapısı tahrip edilmiş, sulama sistemleri yok olmuş, toprak fiziksel ve kimyasal olarak zarar görmüş durumda.

Uydu verileri (2023–2025) şunu gösteriyor:

Yani 2023’te tarıma uygun her 4 hektarın 3’ü, 2025’e gelindiğinde üretim dışı kalmış.

Bu tablo yalnızca rakamlarda değil, 2023 ve 2025 arasında zarar gören tarım alanlarını gösteren haritalarda da açıkça görülüyor. Haritalar, yeşil alanların hızla griye ve kahverengiye dönüştüğünü, tarımın mekânsal olarak nasıl çöktüğünü gözler önüne seriyor. Bu görsel kanıt, durumun vehametini daha da........

© Mardin Life