İnsanlık tarihi, hırsların gölgesinde savrulan ve nihayetinde kendi eliyle kurduğu putların altında kalan toplumların hikâyeleriyle doludur.

Her çağın kendine has bir imtihanı, her devrin kendine göre bir karanlığı vardır. Ancak Hz. Ebubekir (r.a.) Efendimiz ’in o muazzam ferasetiyle dile getirdiği şu söz, zamanın sınırlarını aşarak her asırda insanlığın düşebileceği en derin uçurumu tek bir cümleyle özetler:

“Mal cimrilerde,
Silah korkaklarda,
Karar da zayıflarda olursa işler bozulur.”

Bugün, kadim medeniyetlerin izlerini taşıyan bu topraklarda başımızı kaldırıp etrafımıza baktığımızda, bu hikmetli sözün yankısını hemen hissediyoruz. Ruhumuzu sıkan bu darlık, sadece iktisadi bir kriz değil; bir mana, bir vicdan ve bir liyakat krizidir.

Mal, bugün ne yazık ki hem cimriliğin pençesinde kıvranan hem de sınırsız bir lüks tutkusuyla savrulanların elinde heba olmaktadır. Silah, cesaretten ve adaletin o sarsılmaz faziletinden nasibini almamış ellerde bir tehdit unsuru haline gelmiştir.

Yönetim ve karar mekanizmaları ise, Hz. Ömer’in o meşhur adalet düzeninden, o "Fırat’ın kenarındaki kuzuyu" dert edinen sorumluluk bilincinden fersah fersah uzak; zayıf, yetersiz ve liyakatsiz ellere teslim edilmiştir.

Hayat, yalnızca nefes alıp vermek veya biyolojik ihtiyaçları gidermekten ibaret bir süreç değildir. İnsan, kendi varlığının sınırlarını aşıp bir başkasının gönlüne değebildiği ölçüde "insan" vasfını kazanır. Paylaşmak ve yardım etmek, fıtratımızın en saf, en kıymetli cevheridir. Bu cevheri işleyen ise empatidir. Eskilerin o derin süzgecinden geçip gelen şu söz, halimizin en temel yasasını fısıldar:

“Acı duyabiliyorsan canlısın, başkalarının acısını duyuyorsan insansın.”

İslam’ın insana bakış açısını bu minvalde yeniden okumak gerekir: En bedbaht insan, sadece kendi dar dünyasına hapsolmuş, yalnızca kendi kursağını ve menfaatini düşünen kimsedir. En faziletli insan ise, başkasının acısıyla yüreği dağlanan, başkasının sevinciyle yüzü aydınlanan, yani "diğerkâm" olabilen kişidir. Bizim inancımızda komşusu açken tok yatmak bir tercih değil, bir kimlik kaybıdır. Ancak ne yazık ki modern dünya, bizi başkalarının yaralarına bakamayacak kadar kör bir bencillikle donatmıştır.

Zenginlerin cimrilikle kalplerini mühürlediği,........

© Mardin Life