Sonbahar, mevsimler arasında sessiz bir şairdir. Yaprakların dökülüşünde, rüzgârın ağaç dallarını nazikçe okşayışında, gökyüzünün griye çalan tonlarında konuşur bizimle. Konuştuğu dil, insanın içindeki dinginliği ve derinliği bulmasını sağlayan o kadim dildir.

Bu mevsim, doğanın kendi içine çekildiği bir dönemi temsil eder. Yazın canlılığı ve coşkusu yerini bir sükûnete, bir durulmaya bırakır. Sokaklarda yürürken çıtırdayan yaprakların sesi, bir tür vedanın melodisi gibidir. Ancak bu veda hüzünlü değildir; aksine bir tamamlanmışlığın, bir döngünün sonuna gelmenin huzurunu taşır.

Sonbahar bize hayatın sürekli bir değişim........

© Manisa Meydan Gazetesi