Değerli dostlar, kıymetli Manisalılar hepinize selamlar saygılar sunuyorum.
Evet dostlar, hayatımızda her zaman doğru yolda olamayabiliyoruz.
Bazen doğru bildiğimiz bir noktadan sonra kafamızda soru işareti uyandırıyor.
Acaba ne?
Neyin ne olduğunu düşünürken,maddesel olarak, görsel olarak gördüklerimizi duyduklarımızı sorgulamaya başladığımızda bir istasyonda durup kendimizi sorgulamak isteriz.
Helede kış ayı ise zemheri soğuğu ise en sıcak yer en yakın istasyondur. Otur, düşün, geleni gideni izle,analiz et,karar ver.
Tabi bu dönemler eskidendi. Şimdi İnternet var, akıllı telefonlar var.
Ama eski dönemler daha iyidi. Çünkü insan içine çıkmak, istasyonda oturmak,istasyona gitmek için yürümek. Tanımadığın insanlarla konuşmak, insana sosyal aktivite oluyordu. Şimdi bu sistem insanları yalnızlaştırıp soğuk duygulara itiyor.
Eş,dost, arkadaştan uzaklaştırıyor.
Eskiler güzeldi, iyidi. İnsanları mertti, yiğitti.
Gelelim tren yolculuğuna.
Trene binen çok sayıda insan birbirini tanımaz. Yolculukta tanışır. Hele yol uzunsa arkadaşlık başlar, dostluklar gelişir. Zaman sonra birbirleri ile buluşmak,aşık olmak,akraba olmak gibi safhalara geçilir.
Tıpkı bugün ki siyasette olduğu gibi.
Birisi çıkar parti kurar, ona inananlar o trene binmek için birleşirler. En yakın istasyonda toplanır bir araya gelirler. Trene binerler. Trenin makinisti kaliteli olmalı zoru gördü mü treni bırakıp kaçıp gidip yolda başkasının arabasına binen tiplerden olmamalı.
Birbirlerini tanımadan bir aradalar hedefleri aynı sonları belli değil.
Sonra yukarıdaki saydığım hareketler başlar.
Ne mi olur?
Neler olmaz ki! Akıllı telefonlar olmadan önceki dostlukların hiçbiri olmazdı.
İnternet sayesinde anında değişebilir, değişik hareketler yaparlar. İnsanlar da anında değişir ve kalleş lik yapmaya........