1970’li yıllarda babamın okuduğu ve eve getirdiği Yeni Devir gazetesindeki yazıları ve Mavera dergisindeki şiirleriyle tanıdığım Akif İnan ile ancak 1990’lı yıllarda yüz yüze tanışma imkânı bulmuştum. Özellikle sendikanın kuruluş sürecinde yeni bir memur olarak fırsat buldukça yanına gider; orijinal bir kelime, güzel bir hatıra ya da bir kitap ismi duymak isterdik. Bazen bir çay demler, sigara dumanı altında birlikte çay içerdik. Bu arada şiir kitapları Hicret ve Tenha Sözler’i birkaç defa okuyup bitirmiştik. O yıllarda Sezai Karakoç için “diriliş”, Nurettin Topçu için “hareket” ne anlama geliyorsa, Akif İnan için de “hicret”in o anlama geldiğini düşünürdüm. Çünkü o, her zaman kendini ve Mekkelileşmiş ne varsa hepsini bir Medineye taşıma derdindeydi.

1999 yılında belki de onun Darağacı isimli şiirinin bilinçaltındaki izlerini takip ederek ben de aynı isimde bir şiir kaleme almıştım. Şiiri bir süre demlendirdikten sonra kendisine okumak; kanaatini ve tavsiyesini almak istemiştim.

El yazısı ile özenerek yazdığım kâğıdı güzelce........

© Maarifin Sesi