Size daha evvel anlattım mı? Bilemiyorum. Ama bugün yeniden o bahse girmek, sizinle bir hayalimi paylaşmak isterim.
İlk gençlik hayali… Fakülteden mezun olduğum sene gittiğim her yere taşıdığım bir hayal… Şimdi şu öğretmenler gününde onu yeniden hatırladım.
Neydi o hayalim? Hemen anlatayım: Mezuniyet sonrası küçük bir kasabada öğretmen olacaktım… Küçük bir kasaba. Meydanında cami ve kahvehane olan bir kasaba… Küçük bir okul.
Evet, öğretmen olacaktım; ama bir şehirde yahut köyde değil… Küçük bir kasabada. Şehrin asgari nimetlerinin olduğu, meşguliyetlerin ve alakaların asgari düzeye indiği, sadece öğrencilerimle, camideki cemaatle ve kahvehanedeki birkaç iyi adamla görüştüğüm bana has bir sosyal çevre…
Bu kasaba hayali, benim Ankara’nın yoğun ilişkilerinden, riyakâr alakalardan ve yorucu trafiğinden kaçarak sığındığım bir huzur adası oluyordu… O masum kasaba çocukları, öğrencilerim Sakarya’daki benim entel arkadaşlarımdan daha verimliydi. Onlara anlatacak çok şeyim vardı… Hep bunları düşünürdüm.
Öğretmen olmak, tohum ekmekti; insan bahçesini işlemek… Bazen, bahçe fikri beni kuşatır ve şöyle derdim: “Bu bahçeyi şehrin kalabalığında ve gürültüsünde nasıl işleyeceksin? Nasıl ürün yetiştireceksin? Bu mümkün mü?”
Şimdi o sorularımı, o hayallerimi hatırlıyorum… Bir de bu hayallerim içinde, sadece öğretmenlik yoktu. Evet, kasabada elimde bana ait geniş bir zaman olacaktı ve ben yazacaktım. Zaten ta liseden bu yana taşıdığım hayalim hep yazmaktı. Şiirler yazacaktım mesela… Aşktan, muhabbetten, varlıktan sözedecek Şeyh Gâlib’in izinde yeni bir yol açacaktım.
Şiir, zaman ister… Kuma kabul etmez. Durmak, bakmak, anlamak, hemhal olmak lazımdı. Ankara’da Sakarya’da duramıyorduk; hayat bir nehir gibi içimizdeki ülkeden akıp gidiyordu. Biz orada seyirciydik. Hayır, zamana dur diyecektim, sanki modern bir münzevi derviş olacaktım. Galata Mevlevihanesi’nin loş ışıkları, gideceğim kasabada yolumu aydınlatacak, şiirler yazacaktım. Eğer bu olmaz ise, o ruhu yakalayamazsam toprak kokuları arasında, orta mektepte yolumu aydınlatan hayalin peşine takılacak, Kemâlettin........