Kurban Bayramı arifesinde Edirne’ye geldim. Her gelişimde ilk uğradığım kişi “Ciğercilerin Piri” olurdu. Pirlerin en güleç yüzlüsü, en sıcakkanlısıydı. Güler yüzüyle tatlı diliyle karşılar, “Güzel insan oş geldin. Özlettin kendini” derdi. Selimiye Camisi’ni karşıdan göreceğim bir masaya buyur eder, Edirne’nin meşhur tava ciğerini yedirmeden bırakmazdı. “Edirne’ye Gel, Ciğerimi Ye!” sloganı ona aitti.
Edirne’de ilk ziyaretim yine Ciğercilerin Piri’ne oldu. Bir farkla; Selimiye Camisi’nin yanı başındaki ciğerciye değil, Yenişehir Mezarlığındaki kabrine uğradım. Türkiye’ye sığamayan, yerinde duramayan, tanıdığım en hareketli insan, bir küçücük yerdeydi.
Edirne’nin tanıtım elçisi, Tarihi Edirne Ciğercisi Bahri Bey’in ortağı, Edirne’yi Tanıtma ve Tava Ciğer Kalite Koruma Derneği Başkanı, dost insan Bahri Dinar’dan söz ediyorum. 19 Nisan 2024’te 63 yaşında vefat eden Bahri Dinar, benim güzel adamlarımdan biriydi. Edirne’nin gerçek agasıydı. Agaların agasıydı.
Bahri Dinar’ın cenazesine katılamamıştım. Mezar yerini bilmiyordum. Yenişehir Mezarlığı personeli yardımcı olmaya çalıştı. Bilgisayardan mı, internetten mi, bilmiyorum bir sorun yaşandı. Personel defin yerini bulmakta zorlandı. Bu arada, Bahri Dinar’ın nüfus kaydındaki isminin Bahreddin olduğunu öğrendim. Mezarlık sistemine öyle kaydedilmiş.
Ada ve parsel numaralarını öğrenince mezar yerini bulmak kolay oldu. Bahri Dinar, mezarlığın en alt tarafına doğru, bir köşe başına defnedilmiş. Yanında bir çeşme var. Kabir henüz yeni olduğu için yaptırılmamış. Toprak yığını öylece duruyor.
Belediye mezar taşı yerine üzerinde “Bahri Dinar 19.04.2024” yazısı bulunan bir........