Moito me veñen á cabeza os tempos do confinamento. Canto nos humanizamos e cantas promesas fixemos. O mundo parecía cambiarnos, e nós iamos cambiar o mundo. Pero (case) todo se esquece.
Xuramos que iamos protexer e valorar a arte, a música, a cultura, a pintura, a literatura... os libros. Porque os libros poden salvarnos. Pasamos pechados, baixo reixas transparentes, meses.........