Daquela, hai algo máis de cincuenta anos, algúns dos aldeáns e aldeás das aldeas de Lugo chegaban ao Instituto para abrir as portas do futuro, pechadas a cal e canto para os fillos da Mariña, para os das montañas da Fonsagrada, dos Ancares, do Courel e da Lóuzara xabreira ou pouco sollía. Estaban pechadas para os fillos dos mariñeiros e dos labradores, para tódolos fillos dos traballadores. Daquela eran outros tempos, difíciles, duros e de loita constante contra a fame e as inxustizas.
A mocidade traballaba e axudaba. Escoitaba o falar dos vellos e aprendía. Aprendía na........