Το γνωστό «ω µε συγχωρείτε, ήταν τυχαίο», «τυχαίο αλλά ωραίο» που έλεγε και ο ∆ηµήτρης Παπαµιχαήλ δεν ισχύει ούτε στον ελληνικό κινηµατογράφο. Τίποτε δεν είναι τυχαίο, τίποτε δεν συµβαίνει ερήµην µας. Ακόµη κι αυτά που λειτουργούν ως υπόγεια ρεύµατα στη ζωή αφήνουν τον κυµατισµό τους από τον οποίο µπορούν να γίνουν αντιληπτά.
Τις περισσότερες φορές το ερώτηµα είναι αν θέλεις να δεις όσα συµβαίνουν. Οσο κλείνεις τα µάτια για να αφεθείς στο υποτιθέµενο όνειρο τόσο τοκίζεται η πραγµατικότητα, ενώ ταυτόχρονα χάνεις τη δυνατότητα να κρίνεις. Ισχύει στην κοινωνική ζωή, στον έρωτα, ισχύει και στην πολιτική.
Το πιο σηµαντικό που µας µαθαίνει η Ιστορία είναι ότι οι άνθρωποι τελικώς δεν µαθαίνουν από την Ιστορία. Προτιµούν να περιφέρονται στο εφήµερο, να παραδίνονται σε µια αστήρικτη παραδοχή ότι όλα θα γίνουν καλύτερα και να εξαιρούν τον εαυτό τους από την ευθύνη.
Υπάρχει ένας παραλογισµός στη σύγχρονη κοινωνία. Θεωρητικά είναι η πιο ενηµερωµένη από κάθε άλλη στο παρελθόν, καταναλώνοντας πρωτοφανή όγκο πληροφοριών. Ο πλούτος που παράγεται παγκοσµίως είναι ικανός να τη θρέψει χωρίς προβλήµατα. Η επιστήµη έχει καταφέρει να δώσει απαντήσεις σε πολλά από τα προβλήµατα της ανθρώπινης ύπαρξης και να αυξήσει το προσδόκιµο ζωής του ανθρώπου. Ενώ όµως υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις, ο άνθρωπος συµπεριφέρεται σαν να µη γνωρίζει τι συµβαίνει γύρω του. Υπάρχουν δισεκατοµµύρια άνθρωποι στον πλανήτη που πεινάνε ενώ µια δράκα πλούσιων συγκεντρώνει στα χέρια της τον παγκόσµιο πλούτο. Οσο για τη γνώση που........