Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Τζίμης Πανούσης έγραψε το τραγούδι «Νεοέλληνας», που, με τον δηλητηριωδώς οξυδερκή στίχο του, θα μπορούσε να γίνει εθνικός ύμνος αυτού του απίθανου λαού. «Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες», είναι ο εναρκτήριος στίχος. Και λίγο παρακάτω, καταφτάνει πλησίστιο το δίστιχο που θα παιανίζει σαν σάουντρακ του καλοκαιριού μας, κάθε φορά που ξεσπάει η πύρινη λαίλαπα:

«Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες,

θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες».

Διότι το πρόβλημα δεν είναι (μόνο) τα καμένα δέντρα που γίνονται χτισμένες μεζονέτες. Είναι, πάνω απ’ όλα ο πολίτης μαριονέτα, άβουλο ον που την Κυριακή των εκλογών ξεχύνεται στις παραλίες και στα τσιπουράδικα. Και αφήνει τα γερόντια να ψηφίζουν ξανά και ξανά την αδίστακτη συμμορία που κατακαίει την πατρίδα της Παπαλάμπραινας σε έναν διαρκή εμπρησμό δεκαετιών.

Και η τηλεόραση να ξερνάει ξηρές καταιγίδες και πυροθύελλες και hot dry windy, τσουρουφλιστό σανό λινγκουαφόν, να ακούει ο ανήξερος κοσμάκης και να νομίζει ότι οι πυρκαγιές είναι κάποιο διαπλανητικό φαινόμενο που προκαλείται με τηλεκοντρόλ από τον Πλούτωνα.

Θα μπορούσε να γίνει και σαρκαστικός τίτλος σε δελτίο ειδήσεων: «Τι είναι η αποχή – Το επικίνδυνο εκλογικό φαινόμενο που πυροδοτεί πυρκαγιές». Και πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα για τα οποία δεν λογοδοτεί κανείς. Και σκάνδαλα παράνομων επιδοτήσεων, όπου η μισή Ελλάδα πλουτίζει και χαχανίζει εις υγείαν των κορόιδων. Και τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός. Τώρα, κατακαημένε πολίτη, κλαις πάνω από την κατακαημένη περιουσία σου. Γιατί κλαίς; Συ δεν ήσουν που ψήφιζες χθες;

Όσο η Πάτρα, η Ζάκυνθος, η Χίος, η Πρέβεζα, η Φιλιππιάδα και κάμποσες άλλες περιοχές καίγονταν αβοήθητες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ανέμελος τις διακοπές του στο Μαράθι, με μουγγό το κινητό και σβηστή την τηλεόραση. Την προηγούμενη φορά που έκανε το λάθος να απαντήσει στο τηλέφωνο, τον κουβάλησαν στην Αθήνα για μια κηδεία, της κόρης ενός που δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό. Κατέφτασε με το μαγιό μέσα από το αυστηρό μαύρο κοστούμι και έφυγε με βερμούδα. Δεν του έφταναν οι φωτιές που του χαλάνε........

© Kouti Pandoras