1946’dan itibaren okullarda, ülke ekonomisini güçlendirmek, yerli üretimi teşvik etmek ve tasarruf bilincini artırmak amacıyla 12-18 Aralık tarihleri arası Yerli Malı Haftası olarak kutlanmaya başlandı.
Ben küçüklüğümden hatırlıyorum, Yerli Malı Haftası’nda evlerimizden kuru yemiş, meyve, ev yapımı yiyecekler veya yerel ürünler getirirdik. Bu ürünler önce sınıfta sergilenir, sonra da paylaşılırdı.
Bu, eğitim-öğretimde çocuklara yerli üretimin önemini kavratmak için bir fırsattı. Öğrencilere, yerli ürünlerin tüketiminin ülke ekonomisine olan katkıları anlatılır, tasarrufun önemi öğretilirdi. Amaç, sadece yerli malı kullanmayı özendirmek değil, aynı zamanda çocuklarda bir bilinç oluşturmak, geleceğin üretici ve tüketici bireylerini şekillendirmekti.
Ne yazık ki, bugün Türkiye’de yerli üretim birçok alanda dünyanın çok gerisinde kalmış durumda. Ülkemiz özellikle tarım ürünleri ithalatında çeşitli ülkelere bağımlı hale gelmiştir. Örneğin bugün buğday, pamuk ve yağlı tohumlar gibi temel tarım ürünleri, farklı kaynaklardan temin edilmektedir.
Türkiye, buğday ihtiyacının önemli bir kısmını Rusya ve Ukrayna’dan, pamuk ihtiyacının büyük bölümünü ise ABD’den........