Bir kısacık yaz daha bitti gitti. Bütün mevsimler 3’er ay sürdüğü halde, neden en kısası yazmış gibi geliyor bana?
Sanki kış o kadar uzun ki hiç bitmiyor... Ben yaz kadınıyım ve her yaz bitişinde, arkasından kısa bir süre de olsa yas tutarım. Bazıları gibi sonbaharı hiç sevmem, hiç romantik bulmam.
Bir insan 100 yaşına kadar yaşasa, 100 adet yaz görür. O kadar uzun yaşamak maalesef herkese nasip olmuyor. Giden yazlardan sonra geleceğe baktığımda, daha kaç yaz kaldı ki diye düşünüyorum.
Her sonbaharla birlikte içime bir hüzün çöküyor; daha melankolik ve depresif bir ruh haliyle baş başa kalıyorum. Sanki yaprakların dökülmesi, güneşin daha erken batması, bir tür “bitme” duygusunu hissettiriyor.
Bilim insanlarının yaptıkları araştırmalara göre yazdan sonbahara geçiş benim gibi birçok kişi için ruhsal bir değişimi de beraberinde getiriyor. Bu geçişin psikolojik etkileri, gün ışığının azalmasıyla daha da belirginleşiyor.
Mutluluk hormonu olarak bilinen serotonin seviyesi, doğrudan güneş ışığına bağlıdır. Güneş ışığı azaldığında vücudumuz daha az serotonin salgılar ve bu da insanların kendilerini daha yorgun, bitkin ve enerjisiz hissetmelerine neden olur.
Örneğin, güneş ışığının az ve yetersiz olduğu ülkelerde, kış aylarındaki uzun, karanlık dönemler insanların psikolojisi üzerinde........