Sosyal medyada geçtiğimiz hafta bir marka tarafından başlatılan “Resmi Olmayan Özür Metni” içeriği, kısa sürede küçük işletmelerden büyük markalara kadar birçok hesapta paylaşılmaya başlandı. Başlangıçta tek bir paylaşım olan bu örnek, birkaç saat içinde markaların, kurumların, hatta bireylerin kendilerini övdüğü bir gösteriye dönüştü.

Mizahın iletişimdeki yerini ve gücünü önemseyen, hatta çoğu konuyu mizahla hafifletmeyi seçen biri olarak bu akıma karşı bir rahatsızlık hissettim. Mizahın gücü ciddiyeti gölgelediğinde değil, ciddiyeti aydınlattığında anlamlı oluyor bence.

“Hata yaptım” demek ciddiyet ister; sorumluluğun altını çizer. Bir markanın parodi tonuyla kendini övdüğü, basın açıklaması estetiğini oyuna çevirdiği bir noktada, konu ister istemez ciddiyetini kaybediyor. Özür gibi kırılgan ve güven onarıcı bir jest, sosyal medya mizahının içinde ağırlığını koruyamıyor.

Bu, hangi hedef kitleye sempatik gelen bir iletişim biçimi? Büyük bir soru işareti ancak bir şablonun tuttuğu, bir dilin yayıldığı ve bir formatın herkese “uygulanabilir” göründüğü anlardan biri… İçeriğin kendisi kadar, bu yayılma hızı da dikkat çekici.

“Niye herkes aynı anda, benzer içeriklerle hareket ediyor?” sorusunun cevabı, sadece eğlence ihtiyacının sonucu olarak açıklanamaz. Bu duruma toplu davranışı yöneten daha derin mekanizmaların bir yansıması olarak bakabiliriz. Sosyal medyada akımların bu kadar hızlı yayılmasının nedeni, aidiyet, hız ve onaylanma olmak üzere,........

© Kısa Dalga