Ara bölgede soğun içinde bekliyoruz. Ayakta durmaktan belime ağrılar girmiş, söyleniyorum.

Eski dostum Rasıh Reşat’la bir birimize bakıyoruz, onun da ruh durumu benimle aynı: “Biz burada napıyoruz?”

Öyle ya, Rasıh’la bu gibi zirvelerde ne güzel anılarımız, ne maceralarımız var bu onlardan birisi değil!

Sonra yanımdaki BRT muhabiri Sonay Orbay soruyor: “Abi, kaç senedir buralarda beklen?”

Yaaa!!!

İlk anım rahmetli Hristofiyas-Talat görüşmesi, Eylül 2008! Hatta 1 Eylül 2008!

Annan Planı ve arkasından yaşanan 4 yıllık küslük sonrası ilk görüşme.

O zamanlar Cyprus Today’de yeni işe başlamış bir muhabirim. Allah'ım ne heyecan, nasıl bir hırs!

İlk İngilizce köşe yazıma konu olan görüşmelerin başlangıcı!

Hatta o gün orada yerli basınla röportaj yapan BBC’de benim de görüşlerimin yayınlanması ve benim sevinçten ölmem!!

17 koca yıl geçmiş!

Peki o gün başlayan süreç nasıl bitti dersiniz?

Ondan iki yıl kadar sonra, dönemim BM Genel Sekreteri Ban-Ki Moon’un da geldiği ve ortak uzlaşı belgesinin beklendiği ama açıklanmayan o meşhur günle!

Hritofiyas’ın o gün tanık olduğum ve hayatım boyunca unutmadığım, unutamayacağım son derece asık surat ifadesi!

Ara bölgede tam da geçen gün olduğumuz yerde kurulan BM çadırında verilen o talihsiz üçlü poz!

Kıbrıs tarihi literatürüne “Talat-Hristofiyas yakınlaşmaları” olarak geçen ancak açıklanmayan o meşhur süreç!

Sonucunda Talat’ın seçim kaybetmesine, yerine Derviş Eroğlu’nun seçilmesine ve Kıbrıslı Türklerin çok değerli bir başka 5 yılını kaybetmesine sebep olan bir kayıp süreç daha!

Zaten Kıbrıslı Türklerin hayatı hep böyle geçiyor.

Aynen Mustafa Akıncı’nın forse ettiği, çözüme en çok yaklaştığımız Crans Montana sürecinin üstüne Ersin Tatar’ın seçtirilmesi ve kaybettiğimiz bir başka 5 yılı anlattığımız gibi!

Dolayısıyla Sonay’ın sorduğu soru, benim ona “17 yıldır buralardayım” demem, ardından 1 saat planlanmasına rağmen 3 saatten fazla sürdüğü için bir şekilde “acaba iyi bir şey mi oluyor?”........

© Kıbrıs Postası