Kıbrıs sorununda, en önemli konu, tabi ki mülkiyet.
Bunun yanında, güç paylaşımı, yönetim, siyasi kararlarda etkin olma, ama mülkiyet, tam bir çıkmaz.
20 Temmuz barış harekatının ellinci yıl dönümünde, gerçekçi bir şekilde, geriye dönüp bakmak gerek.
Geriye dönüp bakmakla, sadece bu harekata gelişte yaşanan sürece değil, getirdiklerini de bakılmalı.
20 Temmuz'u tartışmak yersiz ve gereksiz, çünkü olması şarttı ve oldu.
Sonrasında, Kıbrıs'ın bütününe ve Kıbrıslı Türklere getirisine dair neler yaşandı, neler söylenebilir?
Bunlar tartışılmalıdır.
Evet, askeri anlamda bir başarı elde edildi.
Kıbrıslı Türklerin kendi kendini yönetme istek ve çabası hayat buldu.
Kıbrıslı Rumlar da, Türkler de acılar çekti.
Her iki toplum da, hala daha kayıplarını arıyor.
Bu bir trajedi, acılar hala taze.
Acılar, kalıcı bir barışla, taçlandırılamadı, en önemlisi toplumlar arası barış sağlanamadı.
İki toplum geçmişi bırakmadı, affetmedi, birbirinden özür dilemedi.
Mutlaka ki bunun çok sebepleri vardır.
Her iki tarafta, ayrı siyasi ve ekonomik yapılanma, hareketlilik yaşandı, yaşanmaya devam ediyor.
Rum tarafı, Kıbrıs........