Türkiye bir aile cehennemidir ve anne ve babadan başlayarak halka halka bölgeye ve sosyo-ekonomik katmanlara göre ateş değişikliği gösterir. Ataerkil tortuların din ve sosyolojik sebeplerle sarmalanması yetmedi kutsallık gibi bir çürütme kapağıyla örtülmesi onun basıncını daha da artırır. Aileyi dönüp dönüp kutsayan ağızlar çok köklü iktidar tutkularını oradan başlatarak iş görmek isterler. Kutsanan her şey üzerine akıl ve mantıkla düşünme fırsatına engel olduğu gibi duyguları zamanla kurutur onları şekilden birer kültaşına çevirir. Anne, baba ve çocuklar birlikte ve eşit derecede fakat anne ve babanın koruması altında yaşama hakkını kullanırlar. Kadın ve erkek arasında kıvılcımlanan dünyaya birlikte eşlik etme istenci, hukukla bağlanmış fakat insan olmanın erdemleriyle bezenmiş bedensel ve ruhsal bir bağlılıktır. Bu bağlılıktan doğacak sonuçların sorumlusu cemiyettir çünkü evlilik cemiyete doğru atılmış bir adımdır. Çocuk tam da bu yüzden cemiyet aklının çekirdeğidir.
Kadın ve erkek zamanla birliktelik istençlerini gözden geçirirler ( geçirmek zorundadırlar) ve sonunda varlıklarını çocuk üzerinden ilerletmek kararı alırlar. Fakat hiçbir zaman çocuk ailenin malı değildir. Çocuk ait olduğu aile ile beraber ortak yaşanılan ekonomik, sosyal ve hukuksal sistemin canlı ve eşit bir parçasıdır. Ne çocuğun aileye karşı bir sorumluluğu vardır ne de ailenin çocuk üzerinde mutlak tasarruf hakkı. Çünkü çocuk anne babaya nazaran henüz olmamış olandır. Ne olacağı güncelin dokusuna göre şekillenir. Aile çevresi, cemiyet bu şekillenişe olumlu katkı vermek........