Türkiye siyaseti de dünya siyaseti de çok hızlı ve çok radikal bir değişim içinde. Bir yanda Bahçeli açılımıyla başlayan ve hafta içinde Öcalan’ın mesajının okunması, ardından da PKK’nın silah bıraktığını açıklamasıyla yaşanan tarihi gelişme var. Diğer yanda Trump ve Vance’in kendilerini ziyarete gelen Zelenski’yi kameraların, gazetecilerin, daha doğrusu dünyanın gözünün önünde azarlaması.

İlkinin Türkiye’nin Kürt sorununu çözmesine yol açması, bölgesel istikrara katkıda bulunması, üçüncü tarafların soruna müdahale imkanını elinden alması söz konusu. İkincisinin Ukrayna’daki savaşın bitmesine, Rusya ile Amerika arasındaki buzların erimesine yardımcı olurken, Atlantik aşırı ilişkilerin daha da çıkmaza girmesi, hatta Avrupa’yı istikrarsızlaştırması olası.

Her ikisi için de şartlar son derece müsait. Suriye savaşının Türkiye’nin doğrudan ve dolaylı desteklediği gruplar tarafından kazanılmasından askeri teknoloji ve istihbarat imkanlarının PKK’nın operasyon yeteneğini kısıtlamasına kadar pek çok değişken sorunun barışçıl çözümüne zemin hazırlamakta. Amerika’nın Suriye’den çıkma olasılığı da sadece PYD’nin yeni sisteme entegre olmasının değil PKK’nın da kendini feshinin gerekçesini oluşturmakta.

Umarım uzun bir hazırlık döneminin ardından devreye girdiği anlaşılan bu süreç karşısına çıkabilecek tüm sınamaları atlatarak arzu edilen sonucuna ulaşır. 1978 yılında küçük bir grup tarafından kurulup, 1984’de büyük baskınlarla adını duyuran, Türkiye’nin toprak bütünlüğünü yıllarca tehdit eden, kendini Suriye’den Yunanistan’a, Rusya’dan Amerika’ya pek çok ülkenin istihbarat servisine kullandıran ve tabii ki onları kullanan örgüt tüm bağlı silahlı gruplarıyla birlikte lağvedilir.

Ancak bunun gerçekleşmesi için iktidar kadar muhalefete de sorumluluk düşüyor. Erdoğan ya da AK Parti Kürt oylarını alabilir diye ya da başka bir nedenle süreç zorlanmamalı, on binlerce insanın hayatına mal olan bu savaş bir başka savaşla değil karşılıklı açılımlarla ve siyasi........

© Karar